We voelen ons vaak aangetrokken tot eigenschappen die we zelf (nog) missen. Ben jij wat afwachtend, dan kan iemand met daadkracht je enorm aanspreken. In het begin voelt dat als aanvulling — je bewondert het zelfs. Maar na verloop van tijd kunnen juist die eigenschappen gaan schuren. Want wat je bewondert, kan ook je allergie zijn. Zeker als je elkaar niet meer echt ziet of hoort, en het ‘samen’ naar de achtergrond verdwijnt.
Betekent dit dat het dan niet werkt? Nee, integendeel. Juist in die verschillen ligt een kans. Als er liefde is, en de wil om te begrijpen, dan is er ruimte om te groeien. Individueel én als team.
Neem het voorbeeld van competitief zijn. Een waardevolle eigenschap: het houdt je scherp, gefocust, gedreven. Maar in relaties kan het ook lastig zijn. Want als je vooral bezig bent met winnen of je gelijk halen, verlies je soms het grotere geheel uit het oog: de verbinding. En dan wint er eigenlijk niemand.
Een relatie is geen wedstrijd. Jullie staan niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. Je hoeft het niet altijd eens te zijn, maar wel bereid zijn om écht te luisteren. En dat vraagt iets. Het vraagt dat je jezelf uitdaagt om niet automatisch te reageren, maar bewust te kiezen: wat is nu belangrijker — winnen, of verbinden?
De kracht zit in het herkennen van je eigen reflex. Zie je dat je over de grens van de ander gaat? Stop. Vraag je af: wat gebeurt hier, en wat heeft onze relatie nú nodig? Kun je je competitieve energie inzetten voor het team dat jullie samen zijn?
Een relatie vraagt investering. Niet in perfectie, maar in aandacht, in luisteren, in blijven kiezen voor elkaar. Zodat je groeit, niet ondanks je verschillen — maar juist daardoor.
De winst? Dat is jullie relatie. Sterker, eerlijker en dichterbij.