We hebben nu te maken met een situatie die ongekend is. We worden gevraagd om ons te houden aan social distancing door zoveel mogelijk in huis te blijven.
We hebben gezien dat een deel van de bevolking het belang van de maatregelen niet goed kan inschatten. Men gaat toch op pad en men voelt de behoefte om juist meer te connecten met anderen.
Mensen schieten in de weerstand. Dat ontstaat op het moment dat er een verschil is tussen waar men is/ hoe men zich voelt en waar men zou willen zijn/ hoe men zich zou willen voelen. Je zit bijvoorbeeld alleen thuis en zou het liefst met vrienden willen afspreken of je voelt je verveeld en zou dit niet willen voelen. Dit kan er toe leiden dat men het probleem bagatelliseert (het loopt wel los) of men rebelleert (de maatregelen negeren). Het is belangrijk om de weerstand bij jezelf te gaan herkennen. Misschien voelt het aan als ongemak, irritatie of een kriegelig gevoel. Erken dat het normaal is je zo te voelen (je wordt immers beperkt in je vrijheid) en ga dan na op welke andere manier je voldoening kunt halen binnenshuis. Denk aan een online cursus, sporten, videobellen met familie en vrienden, nieuwe recepten uitproberen, klusjes in huis etc. Op deze manier maak je de situatie dragelijker voor jezelf en kunnen wij allemaal werken aan flatten the curve.
Hopelijk is de boodschap na de laatste persconferentie wel duidelijk. Blijf binnen. We zitten met zijn allen in hetzelfde schuitje en we zullen dus met zijn allen deze crisis het hoofd moeten bieden. Wat is jouw deel in het geheel? Wat kun je doen om meer empathie op te brengen voor een ander? Hoe kun je de weerstand ombuigen naar acceptatie? Aan de situatie kunnen we helaas weinig veranderen, maar we kunnen er wel het beste van maken.
